Όρια και Κανόνες: Ανακαλύψτε το Μυστικό για Ανεβασμένη Ζωή και Υγιείς Σχέσεις με τα παιδιά σας!

Όταν συζητάμε για διαπαιδαγώγηση, κυρίαρχες έννοιες είναι οι κανόνες και τα όρια στα παιδιά. Όταν ακούμε τις έννοιες αυτές, στο μυαλό όλων πάει η έννοια της πειθαρχίας και της τιμωρίας.  Η πειθαρχία όμως δεν είναι το ίδιο με την τιμωρία. Αντίθετα από την τιμωρία που έχει σκοπό να ελέγξει το παιδί, η πειθαρχία έχει μέσα της την έννοια του  να διδάξει στο παιδί αυτοέλεγχο, να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος, τον σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων, ποιες συμπεριφορές είναι αποδεχτές και ποιες όχι. Και όλα αυτά, με στόχο να αναπτυχθεί ένα παιδί που θα νιώθει ασφάλεια, αγάπη, αυτοπεποίθηση, αυτοπειθαρχία, θα ξέρει πώς να ελέγχει τις παρορμήσεις του και πως δεν θα εξαγριώνεται με τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής.

Αν από τη νηπιακή ηλικία το παιδί μάθει να ελέγχει τη συμπεριφορά του, να δέχεται κανόνες, να εκφράζει με υγιή τρόπο τα συναισθήματά του και να γίνεται υπεύθυνο, τότε μεγαλώνοντας θα μπορέσει να αποφύγει κινδύνους, να αναπτύξει το δυναμικό του και να είναι ευτυχισμένο.

Με άλλα λόγια, το παιδί που μεγαλώνει σε ένα σταθερό περιβάλλον, με ξεκάθαρα και σαφή όρια στη συμπεριφορά του, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να έχει καλή σχολική επίδοση, αλλά και καλές κοινωνικές δεξιότητες, να μπορεί να είναι υπεύθυνο και να επιλύει προβλήματα, να μπορεί να διεκδικεί τα δικαιώματά του και να προστατεύει τον εαυτό του, να ξέρει τι νιώθει και τι θέλει και να μπορεί να το εκφράσει και πάνω από όλα, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι χαρούμενο και ικανοποιημένο.

Το να μπουν όμως κανόνες και όρια δεν είναι μια απλή υπόθεση. Μερικές φορές είναι δύσκολο να συνδυάζει κανείς υπομονή, γνώση, τις προσωπικές του εμπειρίες από τον τρόπο που μεγάλωσε ο ίδιος και τους κανόνες της δικής του οικογένειας, ψυχραιμία, αυτοέλεγχο. Άλλες φορές πάλι είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς πότε ένα παιδί απλώς ‘έχει μια κακή συμπεριφορά’, και πότε υπάρχει σοβαρός λόγος που αντιδρά με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Στην πραγματικότητα, τα όρια δεν περιορίζουν, αλλά απελευθερώνουν, καθώς δίνουν σαφή κατεύθυνση και προστασία σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Υπερκινητικά… παιχνίδια για παιδιά με υπερκινητικότητα… στο διάβασμα!

Ο προγραμματισμός σύντομων διαλειμμάτων αποτελεί απαραίτητη συνθήκη στην καθημερινή μελέτη των παιδιών με ΔΕΠ-Υ στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Οι μικρές παύσεις από το διάβασμα είναι χρήσιμες, ώστε οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να ‘φροντίσουν’ την ανάγκη του παιδιού να κινηθεί, νωρίτερα από το ίδιο το παιδί. Παρακάτω παρουσιάζονται δραστηριότητες με τη μορφή παιχνιδιών, οι οποίες δίνουν στα παιδιά με ΔΕΠ-Υ την πολύτιμη δυνατότητα να κινηθούν σε προκαθορισμένο χώρο την ώρα της μελέτης, αλλά και να ολοκληρώσουν το μαθησιακό στόχο τους κιναισθητικά.

  1. Ζητάμε από το παιδί να αναπαραστήσει με βιωματικό τρόπο τα βασικά σημεία του κειμένου που διάβασε (π.χ. να υποδυθεί τον κεντρικό ήρωα στη διάρκεια των βασικών γεγονότων της ιστορίας).
  2. Γράφουμε τις λέξεις της ορθογραφίας σε ξεχωριστές κάρτες και τις δείχνουμε μία-μία στο παιδί. Όταν το παιδί παρατηρήσει τη λέξη στην κάρτα, θα πρέπει να σηκωθεί από το γραφείο, να κάνει έναν γύρω τρέχοντας και να επανέλθει για να γράψει τη λέξη στο χαρτί του.
  3. Γράφουμε τις λέξεις-κλειδιά του μαθήματος που θέλουμε να διδάξουμε σε κάρτες και τις κρύβουμε σε διαφορετικά σημεία μέσα στο δωμάτιο του παιδιού ή την τάξη. Καλούμε το παιδί να εντοπίσει τις κάρτες με τις λέξεις μέσα στον +χώρο, παίζοντας το παιχνίδι του ‘κρυμμένου θησαυρού’.
  4. Ζητάμε από το παιδί πρώτα να παρατηρήσει για ένα λεπτό τα πράγματα που υπάρχουν στον χώρο. Στη συνέχεια του λέμε να αγγίξει συγκεκριμένο αριθμό αντικειμένων, τα οποία έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό (π.χ. άγγιξε πέντε κόκκινα πράγματα που βλέπεις μέσα στο δωμάτιο).
  5. Παίζουμε με το παιδί το παιχνίδι του καθρέφτη, δηλαδή κάνουμε μία-ή περισσότερες, ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας που έχουμε επιλέξει-κινήσεις και ζητάμε από το παιδί να τις επαναλάβει. Στη συνέχεια κάνουμε αντιστροφή ρόλων, δηλαδή το παιδί κάνει την/τις κινήσεις και εμείς μιμούμαστε.
  6. Παίζουμε με το παιδί τα ‘αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, μέρα ή νύχτα;’. Μέσα από αυτό το παιχνίδι και αφού επαναληφθεί για αρκετές εβδομάδες, οι νευρικές συνδέσεις μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος ενισχύονται, παρέχοντας στο παιδί καλύτερο αυτοέλεγχο.

Ο σεβασμός της ανάγκης του παιδιού με υπερκινητικότητα για κίνηση, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον γονέα, τον εκπαιδευτικό, τον ειδικό θεραπευτή. Εντάσσοντας κινητικά παιχνίδια με δομημένο καθημερινό πρόγραμμα μελέτης, καλύπτουμε τη φυσική ανάγκη του παιδιού για οριοθετημένη και στοχευμένη διοχέτευση της ενέργειάς του, με δημιουργικό και ευχάριστο τρόπο.